زایمان طبیعی (هر آنچه باید در مورد آن دانست)

زایمان طبیعی (هر آنچه باید در مورد آن دانست)

فرمت: pdf  تعداد صفحات:38

فهرست مطالب

• تعریف زایمان
• دوران بارداری
• توصیه ها ونکات دوران بارداری
• اورژانس های قبل از زایمان
• داروها در بارداری
• مراحل زایمان
• علائم زایمان
• زایمان واقدامات بعد از زایمان
• بعضی از اصطلاحات زایمان

تعریف زایمان :

به طور کلی زایمان یا تولد یا زایش اوج دوران بارداری یک زن است که شامل خارج شدن یک یا چند نوزاده از رحم مادر.

زایمان به دوروش صورت میگیره:

1. زایمان طبیعی
2. سزارین

زایمان طبیعی

در زایمان طبیعی مادر کنترل بدن خودش رو در دست داره البتھ ممکنھ یک یا چند ھمیارھم در کنار اون باشن

دوران بارداری:

یک حاملی تقریبا 280 روز طول میکشه یا تقریبا ھمون ٩ماه

تریمستر (trimester) برابره با 3ماه درنتیجه یه حاملگی کامل دارای 3تا تریمستر

(3تا سه ماھه) ھستش یعنی

تریمستر اول (سه ماھه اول)

تریمستر دوم (سه ماھه دوم)

تریمستر سوم (سه ماھه سوم)

در طی دوران بارداری هم برای مادر وهم برای جنین اتفاقات رخ میده که باعث تغییراتی در اونا میشه که با هم به خلاصه ای از اونا میپردازیم.

تغییرات جنین:

تریمستر اول:

در اوایل این تریمستر تقریبا در ھفته سوم جنین به صورت یک توده سلولیه که به اون زیگوت یا بلاستوسیم میگن وبه اندازه یه سر سوزنه وتقریبا 1/5 میلیمتره، این توده سلولی به شدت در حال تکثیره ودر حال قرار گیری در دیواره رحمه وقسمتی ازبلاستوسیت ھم در حال تبدیل شدن به جفته ، ماده آمنیوتیک ھم در حال تجمع به دور بلاستوسیته که بعدا کیسه آب رو تشکیل میده در اواسط این تریمستر (از ھفته چھارم به بعد) بلاستوسیت به رویان تبدیل شده وشروع به ایجاد دستگاه ھای بدن میکنه وشکلی شبیه بچه قورباغه داره در اواخر این تریمستر (از ھفته دھم به بعد) رویان تبدیل به جنین میشه وتقریبادستگاه ھای بدن شکل گرفتن.

تریمستر دوم:

بدن جنین در حال رشده وتکامل. حرکات بدن بیشتر وبیشتر میشه و تقریبا در ھفته پانزدھم جنین شروع به دم وبازدم میکنه.

تریمستر سوم:

جنین به رشد خودش ادامه میده ودر هفته 37 تقریبا جنین کامله وآماده خروج از رحمه ودر حالت طبیعی جنین به شکلی در میاد که در اون سر رو به پایین ھستش.

تغییرات مادر:

به دلیل تولید ھورمون ھای بارداری در دستگاه ھای بدن مادر تغییراتی به وجود میاد که مھمترین تغییرات شامل:

قلب وعروق:

افزایش حجم خون (برای برآورده کردن نیازھای جنین ومادر) در اواخر بارداری تا 50 درصد افزایش حجم خون داریم ، این افزایش حجم سبب گشادی عرق میشه که گاھی ممکنه با افش فشار خون و یا خون دماغ ھمراه بشه و ھمچنین این افزایش خون احتیاج بدن به آھن رو افزایش میده.

افزایش10-15تایی ضربان قلب

کاھش مقاومت عروقی

در حالت طاق باز سندرم افتBPرو داریم

افزایش برون ده 6 تا 7 لیتری خون رو داریم

دستگاه تنفس:

به طور کلی کمی تعداد تنفس بالا میره

دستگاه ادراری: به دلیل افزایش حجم خون و عبور حجم بیشتری از مایعات درکلیه ھا

افزایش جریان خون کلیوی (باعث تکرر ادرار و افزایش حجم ادرار میشه)

افزایشGFR (حدود 50 %) (سبب دفع املاح بیشتر میشه)

مستعد بودن عفونت

گلیکوزوری (گلوکز در ادرار), دفع اسید آمینه ، اسید فولیک،اسید اوریک و…رو داریم.

دستگاه گوارش:

• تھوع و استفراغ
• سوزش سر دل
• خونریزی روشن
• بزاق اسیدی و…رو داریم

دستگاه ايمنی:

تغییرات سیستم ایمنی ممکنه سبب افزایش آلرژی ، سرماخوردگی و حتی افزایش عفونت بشه.

تريمستر اول :

در ابتدا لقاح رخ میده (ترکیب اسپرم مرد و تخمک زن) و بعد از چند روز جایگیری تخم در جداره رحم رو داریم.
در این زمان ھنوز تاخیر در قاعدگی نداریم و ممکنه کمی لکه بینی وجود داشته باشه که ناشی از جایگیری تخم بارور شده در دیواره رحمه.

ویار (تھوع حاملگی) تقریبا از اواسط تریمستر اول شروع میشه که بیشتر در صبح ھارخ میده.
در اواسط این تریمستر ممکنه در فرد باردار تکرر ادرار،درد سینه و خستگی و تھوع واستفراغ رخ بده ،حتی ممکنه اخلاق و رفتار به دلیل تغییر میزان ھورمون ھا تغییر کنه در اواسط این تریمستر سینه ھا کمی شروع به رشد میکنند و بزرگتر میشن و ممکنه حتی دور کمر فرد کمی افزایش پیدا کنه در این تریمستر تغییرات ھورمونی سبب ایجادخستگی یا تنبلی، نداشتن خواب خوب به علت تھوع و استفراغ و یا توالت بیش از حد، کاھش انرژی ، افزایش احساس نفخ و باد معده و آروغ زدن میشه در اواخر این تریمستر کمی شکم فرد باردار برآمده میشه.

تريمستر دوم :

به تدریج شکم فرد بزرگ و بزرگتر میشه ، حساسیتش به بوھا و غذا ھا بیشتر میشه ،سرخی گونه ھا به دلیل افزایش جریان خون زیر پوست ظاھر میشه و به تدریج اشتھا فردبیشتر میشه و ھمچنین افزایش تغییرات پوستی و افزایش دردناحیه پایین شکم تا کشاله ران.در اواخر این تریمستر افزایش فشار خون بارداری رو داریم ، درد کمر و پشت گرفتگی عضلات پا و…

تريمستر سوم :

در این تریمستر افزایش وزن ،خارش و تغییرات پوستی، افزایشBP،افزایش تدریجی انقباضات رحمی، سوزش معده ، تنگی و افزایش تنفس ، خستگی و …رو داریم.

توصیه های حین بارداری:

تریمستر اول :

در پایان هفته دوم فرد باردار میتونه از تست ھای حاملگی خانگی استفاده کنه که بھتره ازادرار صبح گاھی استفاده بشه البته ممکنه جواب تست منفی باشه که بھتره تکرار بشه.
در هفته چهارم میشه با تست خانگی از بارداری مطمئن شد که بعد از اون بھتره یه پزشک برای مادر باردار انتخاب بشه.
از این به بعد مصرف داروھا رو به حداقل برسونید ومادر باید مصرف ویتامین ھای دوران بارداری مثل فولیک اسید رو شروع کنه.
دیدن لکه خون پس از ادرار بر روی لباس زیر یا دستمال توالت و یا خونریزی در اوایل دوران بارداری طبیعیه اما گاھی اوقات به ویژه تا ھفته بیستم بارداری ممکنه بیان کننده سقط جنین باشه در صورت مشاھده حتما باید فرد به پزشک مراجعه کنه.

یه بسته بیسکوییت در کنار تخت خواب بزارید تا قبل از بیرون اومدن از بستر چندتامصرف کنید تا از بروز حالت تھوع جلوگیری بشه. به دلیل شروع اضافه وزن بھتره یه برنامه ورزشی تنظیم وعملی بشه.

تریمستر دوم:

برای بھبود وضعیت منافذ بینی در آلرژی ھا فرد باردار میتونه شبھا از بخار ساز یا مرطوب کننده استفاده کنه ومقادیر زیادی آب بنوشه.همچنین میتونه از قطره نمکی بینی یا کلرور سدیم استفاده کنه.

بھتره از تریمستر دوم به بعد فرد باردار به پهلوی چپ بخوابه چون خوابیدن به پشت سبب فشار برSVC (بزرگ سیاھرگ زیرین) بشه که مسئول بازگردوندن خون اندام تحتانی به قلبه.

در تریمستر اول و دوم فشار خون به دلیل دیلاته شدن عروق کاھش پیدا میکنه ھنگام نشستن یا خوابیده بودن سریع بلند نشید چون ممکنه دچارسرگیجه بشید.

تو تریمستر دوم معمولا بین هفته های 16 تا 20 سونوگرافی رو انجام میدن.

تغییرات طبیعی سه ماھه دوم میتونه شامل کف دست ھای قرمز بشه (نگرانی نداره به دلیل افزایش میزان استروژنه) یا لکه ھای تیره و تیره رنگی پوست در جاه ھای مختلف بدن (موقعی که این لکه ھا بر روی گونه ھا ، پیشانی ولب بالایی ظاھر بشن به اون کلو آسمایا نقاب حاملگی میگن) که بعد از زایمان از بین میرن که دلیل اون افزایش موقت ملانینه ، بھتره در مقابل نورخورشید قرار نگیرید چون موجب تشدید تغییرات رنگدانه ای پوست میشه و میتونید از کرم ضد آفتاب ، کلاه و ….استفاده کنید.

مصرف آھن رو به میزان کافی داشته باشید چون این ماده به طور عمده تو تولیدگلبول ھای قرمز نقش داره.

حاملگی وافزایش حجم خون وھورمون پروژسترون فشار بیشتری به سیاھرگ ھای پاوارد میکنه در نتیجه مستعد ابتلا به واریس ھستن فرد باردار باید خصوصا اگه مادر اون واریس داشته باشه سعی کنه جوراب ھای مخصوص حاملگی بپوشه ویک پیاده روی سریع رودر طول روز داشته باشه تا به افزایش گردش خونش کمک کنه ویک بالشت زیرپاھاش قرار بده و باید پاھاشو بالاتر از سطح زمین قرار بده.

فرد باردارممکنه در پاھا وقوزک پا کمی دچار ورم بشه که علت اون ترکیب شیمیایی خون و فشار بر سیاھرگھای اندام تحتانیه باشه چه از طرف وزن فرد و چه از طرف رحم فرد و …که باعث کاھش سرعت جریان خون در اندام تحتانی میشه این ورم ھا در پایان روز یا در فصل تابستان شدیدتر ھم ھستن بھتره که فرد کمی موقع دراز کشیدن پاھاشوبالاتر از سطح زمین قرار بده در طول روز ورزش کنه ومایعات کافی مصرف کنه.

در صورت مشاهده ورم در دست ها وصورت باید فورا به پزشک مراجعه کنه چون ممکنه ناشی از مسمومیت بارداری یا پره اکلامپسی باشه.

انجام تست دیابت در بین هفته های 24 تا 28 باید انجام بشه چون دیابت سبب سختی زایمان وحتی منجر به سزارین میشه و خیلی مشاھده شده که مادران دیابتی نوزادانی باھیپوگلیسمی دارن.ھمچنین باید تست کم خونی ھم انجام بشه چون ممکنه حجم خون افزایش پیدا کرده باشه ولی تعداد گلبول ھا ی قرمز افزایش پیدا نکرده باشن که در صورت کم خونی استفاده از آھن وفرآورده ھای غذایی مکمل توصیه میشه.

فرد باردار نباید در هفته های پایانی تریمستر دوم چکBPرو فراموش کنه.

ادامه مطلب رابادانلود فایل پیوستی مشاهده کنید:

پنج بیماری شایع در اطفال

پنج بیماری شایع در اطفال

فرمت: pdf  تعداد صفحات:37

تشنج ناشی از تب در کودکان(Febrile seizures)و مراقبتهای پرستاری

تشنج ناشی از تب(Febrile seizures):

تعریف: بروز حملات تشنجی حین تب، تشنج ناشی از تب نامیده می شود. تشنج ناشی از تب بیماری شایع کودکان درسنین 5 ماهگی تا 5 سالگی می باشد هر چند ممکن است این تشنج ها زودتر از سه سالگی و یا بعد از 7 سالگی نیزمشاهده گردند. بنابراین لازم است حتماً سایر علل تشنج با معاینه و بررسی آزمایشگاهی توسط پزشک رد شود. افزایش درجه حرارت بدن بیش از 102 درجه فارنهایت تا 104 درجه فارنهایت(40-38/5درجه سانتیگراد)می تواند عامل مستعدکننده برای ایجاد تخلیه های زود رس الکترونیکی باشد.

نکته: این نوع حمله تشنجی از الگوی تونیک-کلونیک تبعیت می کند.

نکته: 90 %از موارد تشنج ناشی از تب، متعاقب اوتیت میانی، فارنژیت و آدنیت(التهاب آدنوئید ها) روی می دهد.

علل ابتلا به تشنج ناشی از تب

• عفونت های دستگاه ادراری
• عفونت دستگاه عصبی مرکزی
• عفونت های تنفسی فوقانی
• سایر علل و علل ناشناخته

چه زمانی این بیماری بروز می نماید؟

این بیماری در جریان افزایش ناگهانی درجه حرارت بدن چه به علت بیماریهای عفونی و چه غیر عفونی بروز مینماید.در بعضی از بیماریهای بثوری که درجه حرارت بدن بطور ناگهانی و درعرض2-1ساعت بالا می رود بیشتر دیده می شود. بنابراین تشنج معمولاً در زمان بالا رفتن درجه حرارت ایجاد می شود و میزان درجه حرارت بدن و مدت بالا ماندن آن تأثیر چندانی در بروز این بیماری ندارد. بنابراین بهترین زمان مداخله برای پیشگیری از این بیماری در آغاز تب وحداکثر در24-48ساعت اول بروز تب می باشد.

شیوع بیماری چه میزان است؟

این بیماری یکی از شایعترین بیماریهای کودکان می باشد و حدود 3% کودکان در سنین یاد شده به این بیماری مبتلامی شوند.

علائم:

• کاهش سطح هوشیاری
• مات شدن به یک نقطه
• تب و لزر شدید
• توهم
• کاهش تحمل کودك
• جیغ زدن بدون دلیل
• تهوع و استفراغ شدید
• عدم داشتن کنترل ادرار و مدفوع
• حرکت کردن غیر ارادی بازو و دست و پای کودك

چه عواملی احتمال بروز بیماری را بیشتر می نماید؟

1. سرعت افزایش تب
2. سابقه مثبت بیماری در بیمار، برادر و خواهر بیمار و یا والدین کودك

آیا در صورت یکبار ابتلاء کودك به این بیماری احتمال تکرار آن وجود دارد؟

در صورت ابتلا یک نوبت کودك به تشنج ناشی از تب احتمال تکرار آن در50-30%موارد وجود دارد. ولی باید به خاطرداشت که بعد از سنین 9 سالگی هیچ گاه تشنج ناشی از تب اتفاق نخواهد افتاد.

تشخیص:

1. آزمایش خون و مایع نخاعی
2. MRIاز مغز

پاشویه:

اگر دمای بدن کودك به بالاتر از38/5درجه برسد باید او را پاشویه کرد؛ برای انجام پاشویه به آب ساده ولرم در حد38-37درجه و بدون هیچگونه ماده افزودنی دیگر و همچنین یک تکه اسنفنج ویا پارچه تمیز نیاز می باشد. اسفنج ویا پارچه با آب مرطوب شده و بر روی تنه و پشت بیمار گذاشته می شود. این عمل را می توان هر5-3دقیقه یکبار تاپائین آمدن درجه حرارت بدن تکرار کرد. ؛ همچنین می توانید تشت تمیزی را پر از آب ولرم کنید و پاهای کودك رادر داخل آن بزارید. بهتر است دمای محیط طوری باشد که کودك دچار لرزش نشود چون در غیر این صورت دمای بدن او به سرعت بالا می رود.

در صورت افزایش نبض، کاهش تنفس و خواب آلودگی باید از ادامه پاشویه خودداری کرد، چون ممکن است سبب کلاپس در گردش خون باشد. در حد امکان لباس های کودك از جنس نخی باشد. در زمان تشنج به کودك هیچگونه مواد غذایی از راه دهان داده نشود و پس از رفع تشنج کودك را به خوردن مایعات و آبمیوه ترغیب کنید. بهتر است کودك تا زمان بهبودی کامل در رختخواب استراحت کند ولی پس از آن می تواند فعالیت های روزانه خود را شروع نماید.

برای خنک کردن می توان پارچه ای خنک در نواحی کشاله های ران، زیربغل و پیشانی استفاده کرد . پس از کنترل تب لازم است به بررسی علت به وجود آورنده تب پرداخته و عفونت زمینه ای را درمان کرد.

نکته : مهمترین بیماری که همراه با تب می تواند منجر به تشنج گردد، مننژیت می باشد.

درمان تشنج ناشی از تب:

با توجه به اینکه این بیماری یک بیماری خوش خیم و بدون عارضه ای می باشد اقدامات پیشگیرانه و حفظ درجه حرارت کمتر از38/4درجه سانتی گراد با کمک استامینوفن هنگام تب اهمیت دارد زیرا معمولا در این درجه حرارت، تشنج ندرتا به وقوع می پیوندد. ممکن بتوان در طی ابتلا به یک عفونت تنفسی با استفاده از فنوباربیتال ازوقوع تشنج جلوگیری به عمل آورد. ولی معمولا به علت اینکه به3-2روز زمان برای افزایش سطح خونی این دارو نیاز است از آن استفاده نمی شود. این دارو همچنین سبب خواب آلودگی شدید کودك می شود. لازم به ذکر است که عامل اصلی در بروز تشنج ناشی از تب، سرعت افزایش درجه حرارت بدن می باشد به عبارت دیگر، افزایش ناگهانی درجه حرارت بدن بیش از افزایش تدریجی آن منجر به بروز تشنج می گردد.

دارو درمانی:

1. استفاده از داروهای ضد تشنج(مانند فنوباربیتال، دیازپام و …)طبق تجویز پزشک. استفاده از داروهای ضد تشنج،آستانه سلول های مغز را برای ابتلا به تشنج بالا نگاه داشته و آن را افزایش می دهد.
2. توصیه به مصرف تب برهایی مانند: استامینوفن، ایبوبروفن(شربت و یا شیاف)

روش های غیر دارو درمانی:

1. درمان جراحی : در صورتیکه که تشنج به دلیل هماتوم، تومور و ضایعات مغزی به وجود آید اندیکاسیون جراحی دارد گاهی اوقات نیز از جراحی نیز به منظور خارج کردن کانون تشنج استفاده می شود.
2. استفاده از رژیم غذایی کتوژنیک:می تواند در کنترل تشنج مؤثر باشد. در این رژیم به طور قابل توجهی مصرف کربوهیدرات و پروتئین محدود شده واز چربی به عنوان منبع تولید انرژی استفاده می شود. این رژیم غذایی در دراز مدت عوارضی نظیر افزایش چربی های خون را دارد.

اقدامات لازم در مواجهه با تشنج کودك:

• در ابتدا راه تنفس کودك باید باز شود.
• اگر در موقع تشنج، کودك استفراغ کرد بلافاصله سر بچه را به یک طرف برگردانده تا محتویات استفراغ به حلق بچه باز نگردد.
• بعد از استفراغ کردن کودك، نباید هیچ گونه غذا و یا مایعات به کودك داد.
• بهتر است اطرافیان در هنگام استفراغ کودك آرام باشند تا کودك دچار ترس و اضطراب نگردد.
• برای بررسی بیشتر باید سریعاً نزد پزشک مراجعه شود.

عوارض:

• صدمه دیدن مغز بر اثر تشنج های پشت سرهم
• افزایش آسیب پذیری تمامی اعضای بدن با بروز تشنج
• تشدید تشنج در کودکان اغلب در مدت یکسال رخ می دهد.
• افزایش خطر ابتلا به بیماری صرع در کودکانی که مرتبا دچار تشنج می گردند.

درچه مواردی احتمال تکرار تشنج ناشی از تب بیشتر است؟

1. در صورتیکه اولین حمله بیماری قبل از یکسالگی اتفاق افتاده باشد.
2. درصورتیکه سابقه تشنج ناشی از تب در والدین بیمار در سنین کودکی و یا در برادر و خواهر بیمار وجود داشته باشد.
3. در صورتیکه در یک نوبت تب بیش از یک حمله تشنج اتفاق بیفتد.

تشخیص افتراقی

ممکن است کودك بیماریهای خطرناکی مانند مننژیت داشته باشد و با این بیماری اشتباه شود. همچنین ممکن است بیمار به علت عفونتهای ساده تب کرده باشد ولی علت تشنج وی کمبود قند خون و یا افت کلسیم خون باشد. از طرف دیگر بیماران صرعی نیز ممکن است اولین حمله بیماری ویا یکی از حملات بیماری خود را همراه با تب نشان دهند.بنابراین باید به پزشک اجازه داد بررسی کامل خود را در مورد علت تشنج خصوصاً علل با خطر بیشتر مانند مننژیت را انجام دهد.

آیا برای بیمار مبتلا به تشنج ناشی ازتب انجام سی تی اسکن و یا گرفتن نوار مغز ضرورتی دارد؟

این اقدامات با نظر پزشک ودر مواقع خاص برای رد نمودن سایر علل تشنج ضرورت پیدا می نماید. سی تی اسکن به ندرت لازم می شود و نوار مغز نیز چنانچه تشنج ناشی از تب در سنین معمول آن اتفاق نیفتد و یا در یک نوبت تب بیمار بیش از یکبار تشنج نماید ضرورت پیدا می کند.

آیا می توان از بروز این بیماری پیشگیری نمود؟ چه اقدامات پیشگیرانه ای احتمال تکرار تشنج ناشی از تب را کاهش می دهد؟

مهمترین اقدامی که برای اینگونه بیماران می توان انجام داد اقدامات پیشگیرانه می باشد که این اقدامات توسط والدین و با راهنمائی پزشک انجام می شود. اقدامات پیشگیرانه دو بخش می باشد: اول پیشگیری از افزایش ناگهانی درجه حرارت بدن که این اقدام با کم کردن پوشش بیمار، انجام پاشویه و مصرف داروهای ضد تب حاصل می شود ودوم پیشگیری موقت از تشنج با داروی دیازپام می باشد. ضمن آنکه در اولین فرصت کودك حتما باید توسط پزشک معالج معاینه و علت تب بررسی و در صورت نیاز، درمان علت آن انجام شود.

تجویز داروی ضد تب:

بهترین کنترل داروئی تب استفاده از استامینوفن می باشد. برای کنترل تب باید از میزان کافی استامینوفن(متناسب با وزن کودك)و در فواصل منظم6-4 ساعت استفاده شود. مصرف نامنظم دارو باعث ایجاد لرز در کودك می شود.درطول شب که درجه حرارت بدن بطور طبیعی بالاتر می باشد تجویز4ساعته آن و یا استعمال یک شیاف استامینوفن کودکان(در صورتیکه کودك مبتلا به اسهال نباشد) توصیه می شود.

ادامه مطلب رابادانلود فایل پیوستی مشاهده کنید:

الکتروفورز استات _سلولز سیترات آگار

الکتروفورز استات _سلولز سیترات آگار

فرمت: pdf  تعداد صفحات:13

الکتروفورز

الكتروفورز عبارت است از حركت يك جسم باردار در يك ميدان الكتريكی درPHمعين.

پروتئين ها درPHايزو الكتريك خود دارای بارهای منفی ومثبت برابرند، بنابر اين درPH قليائی دارای بار منفی شده وبطرف قطب مثبت حركت می كنند. در طی اين حركت جدا سازی صورت ميگيرد. هموگلوبين نرمال در افرادبالغ(HbA)،در بافر قليايی دارای شارژ منفی است و به طرف آند حركت می كند .

جداسازی بيشتر انواع هموگلوبين های غيرطبيعی ازهموگلوبينAبدليل ساختمان غير طبيعی آنها كه معمولا”يك آمينواسيد جايگزين آمينو اسيد ديگرشده است ، بر اساس تغيير در شارژ الكتريكی شان صورت می گيرد.

جدا سازی الكتروفورتيك روشی ساده برای شناسائی مقدماتی بسياری از هموگلوبين ها می باشد.

الکتروفورز استات سلولز جهت بررسی هموگلوبینوپاتیها :

انواع مختلف حامل(Supporting media)وجود دارد كه حامل های سلولزی از متداول ترين آنها می باشد.

مزايا: سهولت استفاده ،جدا سازی سريع هموگلوبين هایC و S، F ،A(با جذب كم)،حمل آسان ونگهداری طولانی مدت با قرار دادن در كيسه پلاستيكی

معايب: عدم شناسائی اجزائی از هموگلوبين با غلظت كم،عدم جدا سازی همه انواع هموگلوبين بخصوص هموگلوبين های ناپايدار.هم چنين هموگلوبين هایA و Fدر كنار هم جدا می شوند كه ممكن است مقادير كم هر يك دربرابر مقدار بالای ديگری قابل جدا سازی نباشند.

• آماده سازی نمونه

-نمونه مورد استفاده در الكتروفورز ، هموليزات است كه ترجيحا” از گلبولهای قرمز شسته شده تهيه می شود. يك جداسازی خوب الكتروفورتيك ، عموما” از هموليزاتی با غلظت هموگلوبين در محدوده2-3گرم در دسی ليتربدست می آيد.

-ضد انعقاد مصرفیCPD , ACD , EDTAیاHeparinمی باشد وخون دردمای 4درجه به مدت 10 روزقابل نگهداری است.(خون های هپارينه در طول نگهداری ممكن است تشكيل لخته های بسيار كوچك بدهند.)

-در صورت استفاده از كيت، مطابق با دستورالعمل آن عمل كرده و از محلول ليزكننده داخل كيت جهت تهيه هموليزات استفاده می كنيم .

-در صورتيكه بيمار مشكوك به يك هموگلوبينوپاتی از نوع ناپايدار باشد ، سلولها فقط بايد با آب مقطر ليزگردندو از حلالهای آلی جهت تهيه هموليزات نبايد استفاده شود چون باعث رسوب وتغيير ماهيت اين هموگلوبين هاميشود.

• تجهیزات

1. مخزن الكتروفورز : دارای مخازن نگهداری بافروپل هايی است كه استات سلولز روی آن قرار می گيرند.
2. منبع تغذيه : بايد دستگاه يك ولتاژ ثابت جريان مستقيم داشته باشد و دارای اتصال زمين باشد تامانع شوك به كاربر شود. مجهز به تايمر60-0دقيقه ، قادر به تأمين ولتاژ450و كليد قطع ووصل اتوماتيك باشد ، بطوری كه تا قطع كامل جريان برق امكان باز نمودن درب مخزن وجودنداشته باشد.
3. محيط استات سلولز : بايد با اطمينان از عدم پارگی محيط(Medium)به آن دست بزنيم.معمولا” استات سلولز به يك ورقه پلاستيك متصل می شود.
4. اپليكاتور: نمونه گذاری ميتواند با هر وسيله مناسبی كه بتواند 5، μl 1-0 از نمونه را در سطح محيط قرار دهد انجام گيرد . مقادير نمونه گذاری شده بايد يكسان باشد.
5. بافرTEB-اين بافرعموما” در محدوده4/PH =9/2-8استفاده ميشود بافر مرسوم دارایPH=8/4است.

• طرز تهيه بافر Tris – EDTA – Boric Acid ( TEB ):

-پودر تريس هيدروكسی متيل آمينومتان10/2گرم

– EDTA←  گرم0/6

-اسيد بوريك←   3/2گرم

-آب مقطر تا حجم←1000 میلی لیتر

بافر فوق تا قبل از كدورت و تغيير رنگ در دمای 4 درجه قابل مصرف است.

• رنگ

در الكتروفورز استات سلولزمی توان از هر نوع رنگ آميزی مناسب پروتئين ها استفاده نمود. به طور اعم با رنگ( W/V ) S  Panceau  0/0-0/3 درصد كه دارای 5 درصد(W/V) تری كلرواستيك اسيد می باشد نتايج خوبی مشاهده می گردد.

– پانسو ، 500-300 میلی گرم

-تری كلرو استيك اسيد ، 5 ميليگرم

-آب مقطر تا 100 ميلی ليتر

-Counter staining: جهت افتراق پروتئين های هم از غير هم(Hem)،نوار را می توان با يك رنگ ويژه هم(Hem)، Counter stainكرد . برای اين منظور از بنزيدين استفاده می شود كه بدليل كارسينوژنيك بودن آن ساير رنگهای ويژه هم(Hem)مانند:

O-tolidine dihydrochloride

dianisidine ( 3 , 3´ dimethoxybenzidine )-O
نيزتوصيه می شود.

• محلول های رنگ بر ، آب گیر ، شفاف کننده

1. اسيد استيك(V/V)5-3درصد  (رنگ بر )
2. متانول95-100درصد   (آبگیر)
3. اسيد استيك در متانول (V/V) 20درصد   (شفاف کننده)

با چند بار تعويض در اسيد استيك3-5درصد ، زمينه را بی رنگ كنيد.

• روش کار

روش كار بر اساس دستور العمل هر توليدكننده صورت می گيرد. مراحل زير بطور معمول در اكثر روش ها اجرا می شود:

1. نوار استات سلولز را به آرامی در بافر فرو ببريد تا از ايجاد حباب هوا جلوگيری كند.(اشباع كردن در بافر)
2. دو مخزن تانك را به طور مساوی با بافر پر كنيد.
3. نوار اشباع شده را از بافر خارج نموده و به سرعت بين دو ورقه كاغذ جاذب الرطوبت قرار داده ورطوبت اضافی را به طور يكنواخت بگيريد.
4. نمونه های هموليزات را بر روی استات سلولز ، در طول يك خط و در فاصله يك سوم طول ورقه از لبه كاغذ قرار دهيد. نتايج خوب عموما” با مقادير0/5-1ميكرو ليتراز هموليزات مشاهده می شود.
5. نوار استات سلولز را طوری بر روی پل مخزن قرار دهيد كه محل نمونه گذاری به كاتد نزديكتر باشد.
6. مطمئن شويد سمت استات سلولزنوار به طرف بافر(پائين) است.
7. ولتاژ250-400 ولت(عموما” 300) را در زمان مورد نظر برقرار كنيد .(بسته به نوع و اندازه نوار استات سلولز و كارخانه توليدكننده متغير است.)
8. پس از زمان مورد نظر ، نوار را از مخزن بيرون آورده ، بر اساس دستور العمل درون كيت رنگ آميزی ،شفاف و خشك كنيد.

• ملزومات حرکت

*كنترل

در هر بار الكتروفورز استات سلولز بايداز يك نمونه كنترل حاوی هموگلوبين هایA , F , S , C دركنار نمونه های بيماران استفاده نمود..

-نوسانات كم جريان برق ، شماره سريالهای مختلف بافر ونوار استات سلولز ، ممكن است سبب تغييرات كم درسرعت حركت در الكتروفورز شود.

-الگوی حركت نمونه های مجهول را بايد با هموليزات نمونه كنترل درهمان نوار مقايسه نمود.

*جدا سازی

با هر شماره سريال جديد استات سلولز ، نمونه هايی كه حاوی تركيبي از هموگلوبين هایF , S و F , A هستند بايد نمونه گذاری شوند و جداسازی مناسب هموگلوبين ها بر روی نوار استات سلولز آزمایش شود. تفكيك واضح اين هموگلوبين ها بايد با يك ناحيه شفاف كوچك بين آنها مشخص شود. ممكن است لازم باشد غلظت هموگلوبين ها را در نمونه كاه داده يا زمان و ولتاژ را جهت مشاهده تفكيك دقيق باندها تنظيم شود.

• فتوتیپ

منظوراز فنوتيپ، هموگلوبين های عمده ای است كه به فرم باند مجزا درالكتروفوراستات سلولز قابل مشاهده می باشند.

-در گزارش هموگلوبينوپاتی ها ، هموگلوبينی كه غلظت آن بيشتر است ، ابتدا نوشته می شود. وقتی غلظتHbA بيشتر است ، الگوی فرم هتروزيگوت آن مثلا” در سيكل سل هتروزيگوت ياHbCهتروزيگوت به صورتHbACیاHbASنوشته ميشود.

-اگر دو نوع هموگلوبين تقريبا” در مقادير مساوی حضور داشته باشند. آن يكی كه از نظر بالينی اهميت بيشتری دارد اول نوشته می شود. مثلا(HbSC)

ادامه مطلب رابادانلود فایل پیوستی مشاهده کنید:

جنين آسيب پذير

جنين آسيب پذير

فرمت: pdf  تعداد صفحات:17

اهداف آموزشی

1. اشكال مختلف حاملگی چندقلو را با تأكيد بر علل و نحوه اداره آن تشریح نماید.
2. ناسازگاری ABO ,RH در جنين و نوزاد را از ابعاد مختلف مقایسه كند.
3. زجر جنين و نحوه برخورد با آن را توضيح دهد.
4. علل، علایم، تشخيص و درمان مرگ داخل رحمی جنين را بيان كند.

كليد واژه ها

♦حاملگی چندقلو
♦دیسترس جنينی
♦تغيير الگوی FHR
♦آنمي هموليتيك جنينی
♦ناسازگاری ABO
♦ایزوایمونيزاسيون
♦مرگ داخل رحمی
♦آسفيكسی
♦اسيدوز
♦تزریق خون داخل رحمی

حاملگی چندقلو

اهميت: وقوع حاملگی همراه با دو جنين یا بيشتر به عنوان یك بارداری پرخطر مورد توجه می باشد، چرا كه احتمال افزایش آنومالی های جنينی، تولد زودرس، رشد نامناسب و محدودیت رشد جنين، هيپرتانسيون بارداری، آنمی و افزایش ناراحتی هایی ازقبيل یبوست در این شكل بارداری وجود دارد.

*ميزان موربيدیتی در حاملگی های چندقلو در مقایسه با تك قلو، 3 تا 4 برابر بيشتر می باشد.

ميزان بروز: ميزان طبيعی وقوع دوقلویی1/90است. انسيدانس دوقلوی دو تخمی متغير است اما ميزان بروز دوقلوهای منوزیگوت در دنيا نسبتاً ثابت است(1/250).گفته می شود كه چندقلویی 2 تا 3% كل تولدها را تشكيل می دهد.

*حاملگی دوقلو(twin gestation)،شایعترین شكل حاملگی چندقلویی است.

عوامل مستعدكننده

⇐كاربرد درمان های ناباروری مانندARTSو تحریك تخمك گذاری
⇐سن بالای مادر(پيك سنی بين 40 و 35 سالگی)
⇐پاریتی بالا
⇐نژاد و ارث: دوقلویی در زنان سياه پوست(1 مورد در 80 بارداری)بيش از سفيد پوست(1 مورد در 100بارداری)ميباشد. در دوقلویی دو تخمی، ژنوتيپ مادر از اهميت بيشتری نسبت به ژنوتيپ پدر برخوردار می باشد.
⇐سابقه مثبت قبلی در بارداری ها: احتمال حاملگی چندقلویی در زنی با سابقه قبلی آن 10 برابر بيشتر می باشد.
⇐استفاده از اسيدفوليك در حوالی لقاح ميزان دوقلویی را افزایش ميدهد.

*این نوع در زنان،باجثه ی بزرگ و بلندقد بيشتر دیده ميشود و وقوع آن در خانم هایی كه در عرض یك ماه بعد از قطع مصرف دراز مدت OCP حامله ميشوند، بيشتر است كه احتمالاً ناشی از افزایش ناگهانی گنادوتروپين های هيپوفيزی است.

*درصد قل های پسر با افزایش قل ها در حاملگی چندقلویی كاهش می یابد.

*دوقلوهای تك تخمی هميشه كاملاً شبيه هم نيستند. از طرفی گاهاً ممكن است دوقلوی دو تخمی كاملاً شبيه هم باشند.

*دوقلوهای دو تخمی در اكثریت موارد از یك جنس هستند.

انواع حاملگی دوقلويی

1. حاملگی دوقلوی دو تخمی یا دوقلوهای پدری ناشی از باروری دو تخمك توسط دو اسپرم ميباشد.دراین حالت جنسيت می تواند مشابه یا متفاوت باشد و معمولاً دارای دو جفت، آمنيون و كوریون است.
2. حاملگی دوقلو منوزیگوتيك یا تك تخمی یا دوقلوهای همسان زمانی رخ ميدهد كه یك تخم به دو زیگوت منفردتقسيم ميشود.این دوقلوها هميشه جنسيت مشابه دارند به جز یك استثنا كه یك جنين دختر(مبتلا به سندرم ترنر یعنیX0،45) و جنين دیگر پسر می باشد.

انواع بارداری تك تخمی(منوزیگوت) با توجه به زمان تقسيم تخم بعد از انجام لقاح عبارتند از:

• دی آمنيون و دی كوریون در مواردی دیده می شود كه تقسيم كانسپتوس در ظرف 3 روز اول بعداز لقاح اتفاق بيفتد و بدین ترتيب هر جنين دارای یك آمنيون و یك كوریون مستقل خواهد بود. ممكن است دو جفت جدا ازهم یا به هم چسبيده باشند.
• مونوكوریونيك ديآمنيونيك در صورت مشاهده می گردد كه تقسيم بين روزهای 4 تا 8 بعداز لقاح اتفاق بيفتد.
• منوآمنيونيك و منوكوریونيك كه در 1% بارداری ها روی می دهد و چنانچه تقسيم سلولی بين روزهای 9 و12بعداز لقاح رخ دهد،جنين ها در یك ساک قرار می گيرند.
• تقسيم سلولی بعداز روز 12 بارداری منجر به ایجاد دوقلوهای به هم چسبيده خواهد شد.این نوع نادر بوده و تقریباً1در1/7000 بارداری ها دیده می شود. مرگ و مير در این نوع بيش از 50 % است. انواع آن عبارتست از:
  -توراكوپاگوس(چسبندگی از ناحيه قدامی بدن)
  -پاي پاگوس(چسبندگی از ناحيه خلفی)
  -كرانيوپاگوس (چسبندگی از ناحيه سفاليك)
  -ايسكيوپاگوس(چسبندگی ازناحيه ایسكيوم)می باشد.

*اكثر موارد از نوع توراكوپاگوس است.

*جنسيت بيشتر دوقلويه ای حاصل تقسيم دیررس، مونث هستند.

*دوقلوهای یك تخمی معمولاً دارای یك جفت، یك كوریون، دو آمنيون و دو بندناف می باشند و1/3دوقلوهای متولد شده را تشكيل می دهند.

*تعدادی از حاملگی های دوقلویی با تولد یك نوزاد ختم می شوند. جنين دیگر یا همراه با خونریزی دفع می شود یا در عرض10هفته اول حاملگی جذب شده و یا به عنوان جنين موميایی باقی ميماند. حاملگی دوقلویی ديكوریونيك دی آمنيونيك درصورت تقسيم در72 ساعت اول بعد از لقاح.

*در بارداری های چندقلو ممكن است از 2 تا 8 قل محصول لقاح منوزیگوت، دی زیگوت یا تركيبی از هر دو نوع باشد.

*سوپرفكانداسيون نوعی حاملگی دوقلویی است كه محصول لقاح دو تخمك توسط دو اسپرم در طی دو كویيتوس با فاصله زمانی كوتاه ميباشد.

• سه قلویی ميتواند ناشی از باروری سه تخم مجزا، یا باروری دو تخم و تقسيم مجدد یكی از آن ها و یا محصول تقسيم یك تخم به 3 رویان باشد. حاملگی های چهارقلو ،پنج قلو و شش قلو به ندرت اتفاق می افتد.

*پلياولاسيون عبارتست از آزاد شدن بيش از یك تخمك در هر سيكل تخمك گذاری و سوپرتوينيگ وقتی اطلاق ميگردد كه یك تخمك 2 بار در روند دوقلویی منوزیگوت شركت نموده و در نتيجه سه قلوی منوزیگوتی ایجاد كند.

عوارض مادری

• پلی هيدرآمنيوس(در تقریباً 10 % بارداری های چندقلو و اغلب در منوكوریونيك)
• اوليگوهيدرآمنيوس
• زایمان زودرس اصلی ترین علت موبيدیتی می باشد، هر چه تعداد قل ها بيشتر باشد مدت زمانی حاملگی كوتاه ترمی شود.

*ميانگين سن بارداری در حاملگی تك قلو، 40 هفته می باشد در حالی كه در حاملگی های دوقلو، 35 هفته؛ در سه قلوها(triplets)،32هفته و در چهارقلوها(quadruplets)،30هفته است. بنابراین با افزایش هر قل، تقریباً طول بارداری 2 تا 3 هفته كاهش می یابد.

• پراكلامپسی
• PPH
• دكلمان جفت
• سقط های خودبخودی
• افزایش احتمال سزارین

عوارض جنينی و نوزادی

• سندرم ترانسفوزیون قل به قل  تقریباً در 15 % حاملگی های چندقلو منوكوریونيك رخ ميدهد و ميزان مورتاليتی 50 تا 30 درصدی دارد و در صورت وقوع از هفته 14 تا 10 بارداری قابل تشخيص است.

*به دنبال افزایش سن بارداری منوكوریونيك، آناستوموزهای عروقی متعدد بين جنين ها ایجاد می شودكه موجبTTTSمی گردد.

*در قل دریافت كننده خون به دليل افزایش توليد ادرار در جنين، پلی هيدرآمنيوس و در قل دهنده خون به علت كاهش حجم خون و در نتيجه كاهش توليد ادرار، ممكن است اوليگوهيدرآمنيوس بوجود آید.

• IUGR
• آنومالی های مادرزادی
• اتصال بادبانی بندناف به جفت(بندناف به غشاهای جنينی متصل می باشد)
• حوادث بند ناف مانند گره خوردن یا پارگی آن
• پرزانتاسيون های غيرطبيعی جنين

*سقط های خودبخودی و آنومالی های مادرزادی در بارداری های چند قلو تقریباً دو برابر شایع تر می باشند.

تشخيص

1. علایم باليني و یافته های بالينی در معاینه مانند:
   -بزرگتر بودن ارتفاع فوندوس رحم نسبت به سن حاملگی از هفته های اول بارداری.
   -افزایش وزن بيش از حد مادر.
   -لمس بيش از یك جنين از روی شكم.
   *در حاملگی چندقلو شكایات شایع دوران بارداری بيشتر و شدیدتر از حاملگی تك قلو است.
2. سمع صداهای قلب دو جنين با گوشی مامایی در 20 تا 18 هفتگی
3. یافته های آزمایشگاهی:
   -سطوح بالای هورمون های مرتبط با بارداری مثل hCG در پلاسما و ادرار مادر
   -لاكتوژن جفتی انسان و آلفا فتوپروتئين در پلاسمای مادر
   -بالا بودن استروژن ها و آلكالين فسفاتاز در پلاسمای مادر و استریول و پرگناندیول در ادرار مادر
4. سونوگرافی و رادیوگرافی:
   *مهم ترین راه تشخيص چندقلویی، سونوگرافی است. زودترین زمان ممكن جهت تشخيص در هفته چهارم بارداری از طریق واژینال ميباشد. در اواخر تریمستر اول نيز حركات قلب جنين ها با سونوگرافی داپلر ممكن است كمك كننده باشد. وجود سپتوم بيشتر از mm2 بين دو جنين در سونوگرافی، مطرح كننده ی دوقلویی ديكوریونيك است.

ادامه مطلب رابادانلود فایل پیوستی مشاهده کنید: