ارزیابی و دارو درمانی پیش از عمل

ارزیابی و دارو درمانی پیش از عمل

فرمت: pdf  تعداد صفحات:90

فهرست

• طبقه بندی ASA
• شرح حال و معاینه فیزیکی
• هم بیمارمندی های موثر بر انجام بیهوشی
• مشاوره
• انجام آزمایش ها
• داروها
• ناشتا بودن
• نکات
• اکسترا 1 (دیالیز)
• اکسترا 2 (اورژانس)
• اکسترا 3 (چاقی)
• اکسترا 4 (ویزینگ)
• اکسترا 5 (سیانوز)
• اکسترا 6 (چماقی شدن انگشتان)
• اکسترا 7 (استنت)
• اکسترا 8 (تاکیکاردی)
• اکسترا 9 (آپنه انسدادی خواب)
• اکسترا 10 (کم خونی داسی شکل)
• اکسترا 11 (هپارین)
• اکسترا 12 (هپارین با وزن مولکولی پایین)
• اکسترا 13 (وارفارین)
• اکسترا 14 (PT – PTT و INR)
• اکسترا 15 (ویتامین K)
• سوالات فصل ارزیابی و دارودرمانی پیش از عمل
• پاسخ های چهارگزینه ای فصل ارزیابی و دارودرمانی پیش از عمل
• پاسخ های تشریحی فصل ارزیابی و دارودرمانی پیش از عمل

ویزیت پیش از بیهوشی، باید شامل موارد زیر باشد (توسط ASA تدوین شده) :

i. مصاحبه با بیمار یا قیم بیمار جهت دستیابی به شرح حال پزشکی، بیهوشی و دارویی.

ii. انجام آزمایش هایی که اندیکاسیون دارند.

iii. بررسی آزمایش ها، ECG ، رادیوگرافی و مشاوره.

iv. تعیین امتیاز وضعیت فیزیکی ASA یا ASA PS.

v. تدوین برنامه ی بیهوشی و درمیان گزاردن آن با بیمار یا قیم بیمار قبل از کسب رضایت

طبقه بندی ASA

در این طبقه بندی، افراد در یکی از 6 دسته ی زیر قرار میگیرند :

1. در ASA 1 ، فرد سالم و بدون بیماری عضوی، بیوشیمایی و یا روانپزشکی است.
2. در ASA 2 ، فرد مبتلاء به بیماری سیستمیک خفیف است که تاثیر چشم گیری روی فعالیت روزانه ندارد. آسم خفیف یا هایپرتانسیون به خوبی کنترل شده از مثال های این دسته اند.
3. در ASA 3 ، فرد بیماری سیستمیک شدیدی دارد؛ به صورتیکه فعالیت های روزانه ی فرد را محدود میکند و بر روی زندگی روزانه ی فرد تاثیر چشم گیری دارد و احتمالا بر روی بیهوشی و جراحی هم تاثیرگذار است. مثل نارسایی کلیوی تحت درمان #دیالیز.
4. در ASA 4 ، فرد بیماری شدیدی دارد که یک تهدید دائمی برای زندگی محسوب میشود و به درمان ویژهای هم نیاز دارد. فعالیت روزانه ی فرد را به شدت محدود میکندو تاثیر عمدهای بر روی بیهوشی و جراحی دارد. مثل انفارکتوس میوکارد.
5. در ASA 5 ، انتظار میرود که فرد چه با عمل جراحی و چه بدون آن، در ظرف 24 ساعت آینده، فوت کند !!!
6. فردی که در ASA 6 قرار میگیرد، دچار مرگ مغزی است و اهداء کننده ی عضو است.

نکته :

اگر به هرکدوم از طبقه بندی های بالا، حرف ” E ” را اضافه کنیم، بیانگر عمل جراحی #اورژانسی هست. (احتمالا برای ASA 6 بی معنی است، چون فرد مرگ مغزی شده !!!)

• آزمایش هایی که هنگام ارزیابی بیماران انجام میشوند، معمولا براساس سیاست های مرکز درمانی هستند و یا بر این باور غلط متکی می باشند که میتوانند جایگزین شرح حال یا معاینه ی فیزیکی (که کاملا اشتباه است) باشند.
• شرح حال کامل و جامع در برنامه ریزی مراقبت های بیهوشی ایمن و مناسب، ضروری هستند و شرح حال از انجام آزمایش ها، دقیق تر و مقرون به صرفه تر است.

شرح حال و معاینه فیزیکی

در شرح حال باید بیماری های طبی، داروهای مصرفی، سابقه ی عمل جراحی قبلی، مصرف دخانیات و یا داروهای غیرمجاز، علائم قلبی – عروقی، ریوی و عصبی ذکر و ثبت شوند.آمادگی قلبی – تنفسی یا ظرفیت عملکردی نه تنها نتیجه ی عمل جراحی و عوارض حوالی عمل را پیش بینی میکند، بلکه نیاز به ارزیابی های بیشتر را هم مشخص خواهد کرد و بالاتر بودن سطح آمادگی، به دلیل بهبود بخشیدن وضعیت لیپیدها و گلوکز و کاهش میزان #چاقی وفشارخون شریانی، ذخیره ی قلبی – تنفسی را بهبود میدهد و میزان عوارض را میکاهد.

بیماری قلبی – ریوی ممکن است که توانایی انجام فعالیت های بدنی را از فرد سلب کند.

*افرادی که نتوانند سطوح متوسطی از فعالیت بدنی (یعنی 5-4 معادل متابولیکی یا MET مثل پیاده روی به مسافت چهارراه و یا بالا رفتن از دو ردیف پله) را انجام دهند، درمعرض خطر بالاتر عوارض حوالی عمل قرار دارند.

نکته :

1MET، معادل متابولیکی است و هر یک MET برابر مصرف 3.5 میلی لیتر اکسیژن دردقیقه به ازاء هر کیلوگرم وزن بدن می باشد.سابقه ی فردی یا خانوادگی عوارض ناشی از بیهوشی مثل تهوع و استفراغ بعد از عمل 2 ، دلیریوم یا تاخیر در به هوش آمدن و یا مستعد به هیپرترمی بدخیم ، یا کولین استراز کاذب، باید ذکر شوند و در برنامه ی بیهوشی باید در نظر گرفته شوند.

معاینه ی پیش از بیهوشی حداقل باید شامل موارد زیر باشد :

ι. معاینه ی راه هوایی

ιι. معاینه ی قلب

ιιι. معاینه ی ریه ها

ιν. علائم حیاتی از جمله اشباع اکسیژن و اندازه گیری قد و وزن

توضیح 1 : در معاینه ی راه هوایی، از یک سری معیارها مثل طبقه بندی مالامپاتی یا لیهان وکرمک و یا طبقه بندی گاز گرفتن لب فوقانی استفاده میگردد که این طبقه بندی ها میزان دشوار بودن راه هوایی را تعیین خواهند کرد. هنگامی که راه هوایی دشوار شناسایی شد، باید وسایل لازم و پرسنل ماهر در دسترس باشند.

توضیح 2 : یکی دیگر از کارهایی که در معاینه باید انجام دهیم، سمع قلب، مشاهده ی نبض ها،وریدهای محیطی و اندام ها از نظر وجود ادم هستند که همین عوامل ممکن است به گونه ای باشند که بر برنامه ی مراقبت، تاثیر بگذارند.

توضیح 3 : معاینه ی ریه ها شامل سمع ریه ها از نظر وجود #ویزینگ و صدای تنفسی کاهش یافته یا غیر طبیعی، توجه به #سیانوز یا #چماقی شدن انگشتان و نیز میزان تلاش تنفسی فرد است.

نکته :

بیمارانی که دچار نقص عملکردی هستند و یا عمل جراحی اعصاب دارند و یا تحت بیحسی ناحیه ای قرار میگیرند، علاوه بر موارد بالا، باید معاینه ی عصبی هم برایشان انجام شود که به دو دلیل است :

i. شناسایی اختلالاتی که به تشخیص کمک میکنند و یا در وضعیت دادن بیمار ایجاد تداخل میکنند.

ii. وجود یک مبنای پایه (یعنی ببینیم که وضعیت بعد از عمل نسبت به قبل از عمل چه تغییری کرده است)

هم بیمارمندی های موثر بر انجام بیهوشی

بیماری شریان کرونر از حالت خفیف و پایدار (دارای تاثیر کم بر روی نتایج جراحی)تا حالت شدید (دارای تاثیر شدید بر روی بیهوشی و جراحی و عوارض زیاد) متغییر می باشد.

نکته : پایه و اساس ارزیابی قلبی، شرح حال و معاینه ی فیزیکی است.

بیماران دارای خطرات قلبی دارای یک الگوریتم مربوط به حوالی عمل جراحی هستند که به صورت مرحله به مرحله دنبال می شود و هرجایی که در مورد بیمار صدق کند، در آن مرحله متوقف میشود. این الگوریتم 5 مرحله دارد و به صورت زیر می باشد:

1. در این مرحله، اضطراری بودن عمل جراحی مدنظر می باشد.
   برای عمل جراحی اورژانسی، تاکید اصلی بر روی نظارت حوالی عمل جراحی (مثل پایش،آنزیم ها و ECG ) و کاهش میزان خطر (مثل داروهای بتابلاکر، استاتین ها و درمان درد) است.
2. در اینجا تمرکز اصلی بر روی بیماری های فعال قلبی مثل انفارکتوس میوکارد، آنژین شدید و ناپایدار، نارسایی قلبی جبران نشده، بیماری دریچه ای و آریتمی های مهم هست و وجود این بیماری ها باعث میشوند تا عمل جراحی به تعویق بیافتد مگر اینکه جراحی اورژانسی نجات دهنده ی حیات باشد.
3. در اینجا خطر یا شدت جراحی مدنظر است.
   افرادی که بیماری فعال قلبی ندارند و عمل جراحی کم خطر دارند، میتوانند بدون انجام آزمایش های بیشتر، عمل شوند.
4. در این مرحله، ظرفیت عملکردی (بر اساس MET) ارزیابی میگردد و بیماران بدون علامت و دارای ظرفیت عملکردی متوسط، میتوانند تحت عمل جراحی قرار گیرند.
5. در مرحله ی آخر، بیماران دارای ظرفیت عملکردی ضعیف یا نامشخص در نظر گرفته می شوند که به عمل جراحی عروقی یا جراحی دارای خطر بینابینی نیاز دارند.

ادامه مطلب رابادانلود فایل پیوستی مشاهده کنید: