داروهای کاربردی در درمان بیماری های دستگاه گوارش

داروهای کاربردی در درمان بیماری های دستگاه گوارش

فرمت: pdf  تعداد صفحات: 42

گروه های دارویی مورد استفاده در وضعیت های گوارشی مختلف

1.داروهای مورد استفاده در بیماری های اسیدپپتیک
2. داروهای تحریک کننده ی تحرک دستگاه گوارش
3.ملین ها
4.داروهای ضداسهال
5.داروهای مصرفی در درمان سندرم روده تحریک پذیر
6.عوامل ضداستفراغ
7.داروهای مورداستفاده برای درمان بیماری التهابی روده
8.جایگزین های آنزیم پانکراسی
9.داروهای مهار کننده ایجادسنگ صفراوی

داروهای مورد استفاده در بیماری های اسیدپپتیک

بیماری های اسید پپتیک گروهی ازاختلالات شامل آسیب های سطحی و یازخم های مخاط دستگاه گوارش؛ از جملهGERD ، زخم های گاستریک ودئودنال، دیس پپسی بدون زخم و گاستریت های وابسته به استرس هستند.

داروهای کاربردی در درمان این اختلالات دردوگروه تقسیم می شوند:

1.عواملی که اسیدیته داخل معده راکاهشمی دهند:

ضد اسیدها- آنتاگونیست های گیرنده H2 ، مهارکننده پمپ پروتون

2.عوامل محافظت کننده مخاطی:
آنالوگ های پروستاگلاندین و آنتی بیوتیک ها

ضد اسید ها

آنتی اسید ها،باز های ضعیفی هستندکه با اسید هیدروکلریک معده واکنش داده ونمک و آب تشکیل می دهند وهمچنین باعث تحریک فعالیت حفاظتی موکوس معده نیز می گردند.

مکانیسم اصلی عمل آن ها،کاهش اسیدیته معده است.

سدیم بی کربناتو کلسیم کربنات ممکن است منجر به آروغ زدن یا آلکالوز متابولیک شوندبنابراین به علت ایجادعوارض سیستمیک کمتر به عنوان ضد اسید مصرف می شوند.

هیدروکسیدمنیزیم و هیدروکسید آلومینیوم از پرمصرف ترین دارو های ضداسید هستند؛به آرامی با HCL برای تشکیل منیزیوم کلریدیاآلومینیوم کلریدو آب واکنش می دهند،از آنجایی که گازتولیدنمی کنندمنجربه آروغ زدن نمی شوند.

مهار کننده های پمپ پروتون

شامل:امپرازول،ازومپرازول وپانتوپرازول

باز های ضعیف لیپوفیلیک هستندکه ازطریق کانالیکول ها به داخل سلول جداری منتشر شده و پروتون دار می شونددرنهایت با ایجاد تحولاتی،دارو به ترکیبی تبدیل می شودکه قادر است پمپH/ Na ATPaseATPase سلول های جداری رابه طورغیرقابل بازگشت،مهار کنند.

دارو های مهارکننده پمپ ممکن است باعث کاهش فراهم زیستیویتامینB12وبعضی ازدارو های خاص که جهت جذب گوارشی نیاز به محیط اسیدی دارند شوند.

آنالوگ های پروستاگلاندین

مینوپروستول،آنالوگPGE1،باعث افزایش اثرات محافظت کنندگی برمخاط ومهار ترشح اسید می گردد.
این داروباکاهش خطر ابتلا به زخم دربیمارانی که ازداروهای ضدالتهابی غیراستروئیدی(NSAID NSAID)مصرف کرده اند،همواره بوده است ولی با توجه به نیاز به دوزهای متعدد روزانه و عوارض جانبی که البته قابل تحمل می باشند،چندان مورد مصرف قرارنگرفته است.
آنتی بیوتیک ها

عفونت مزمن باباکتری هلیکوپیلوری دراغلب بیماران مبتلا به زخم های پپتیک عودکننده یافت شده است.

درمان انتخابی شامل تجویز یک داروی مهار کننده پمپ به همراه یک دوره کلاریترومایسین و آموکسی سیلین می باشد.

داروهای تحریک کننده ی تحرک دستگاه گوارش

داروهای پروکینتیک که باعث افزایش قدرت تحرک دستگاه گوارش فوقانی می شوند.

عواملی که فشاراسفنکتر تحتانی مری راافزایش می دهندوممکن است برای درمان بیماریGERDGERDمفید باشند.
داروهایی که تخلیه معده رابهبود می بخشند.
عواملی که روده باریک راتحریک می کنندممکن است برای ایلئوس بعدازجراحی یا انسدادکاذب روده ای مزمن مفید است.
عواملی که حرکت کولونی راافزایش می دهندوممکن است در درمان یبوست مفیدواقع شوند.

شامل سه دسته:
1.عوامل مقلد کولین
2.متوکلوپرامید و دومپریدون
3.ماکرولیدها

عوامل مقلد کولین

بتانکول،گیرنده های موسکارینیM3برسلول های عضلانی وسیناپس های شبکه میانتریک راتحریک می کنند.

نئوستیگمن(مهارکننده استیل کولین استراز)دردرمان بیماران بستری به علت اتساع شدیدوحاد شکمی،مورد استفاده قرار می گیرد.می تواندتخلیه معده،روده باریک و کولون راافزایش دهد.

متوکلوپرامید و دومپریدون

آنتاگونیست های گیرنده دوپامینD2هستند.
با تحریکات کولینرژیک دخیل درانقباض عضلات صاف باعث تحریک بیشتر سیستم گوارشی می گردند.
دومپریدون به دلیل اینکه ازسدخونی-مغزی عبور نمی کندعوارض سمیتCNSCNSکمتری ایجاد می کند.
عوارض جانبی متوکلوپرامید،درگیری سیستم اعصاب مرکزی،بی قراری،خواب آلودگی،بی خوابی،اضطراب وآشفتگی بخصوص در افراد مسن است.

ماکرولید ها

آنتی بیوتیک های ماکرولیدی به طور مستقیم،گیرنده های موتیلین برعضله صاف گوارشی را تحریک می کنندوموجب پیشبرد مهاجرت کمپلکس حرکتی می شوند.

اریترومایسین داخل وریدی ممکن است دربیماران با خونریزی گوارش فوقانی برای تسریع تخلیه خون معده قبل ازاندوسکوپی، استفاده شود.

ملین ها(مسهل)

برای بیشتر افراد،یبوست متناوب به بهترین حالت با رژیم پر فیبر،مایعات کافی،ورزش منظم و پیشگیری می شود.در بیمارانی که به این تغییراتی رژیمی پاسخ نمی دهند می توان ازملین هااستفاده کرد.

ملین ها شامل چند دسته می باشند :
1.ملین های افزایشدهنده حجم
2.عوامل سورفاکتانت مدفوع (نرم کننده)
3.ملین های اسموتیک
4.آنتاگونیست های گیرنده اوپیوئید
5.آگونیست های گیرنده سروتونین

ملین های افزایش دهنده حجم

مانندپسیلیوم،متیل سلولز،پلی کربوفیل

با جذب آب،یک ژل حجیم امولسیونی تشکیل می دهندکه کولون رامتسع می کندوپریستالتیسم راتسریع می بخشد.

نرم کننده ها

این عوامل مواد مدفوعی رانرم می کنند،به آب و لیپیداجازه نفوذ می دهند.
شامل دوکوزات(شیاف گلیسین)،گلیسیرین،روغن ماهی،روغن معدنی
در بیماران بستری،دوکوزات به طور معمول برای پیشگیری ازیبوست وبه حداقل رساندن زور زدن،تجویزمی شود.
روغن معدنی مدفوع رالغزنده وجذب آب ازمدفوع رابه تاخیرمی اندازد.

ملین های اسموتیک

شامل اکسید منیزیوم،سوربیتول،لاکتولوز،سیترات منیزیوم،فسفات سدیم،پلی اتیلن گلیکول
این ملین ها محلول،اماترکیبات غیرقابل جذبی هستندکه منجر به افزایش مایع بودن مدفوع به علت افزایش اجباری مایع مدفوع می شوند.
دوز بالای عوامل فعال اسموتیکی موجب تخلیه سریع روده میشود؛حرکت سریع آب به دیستال روده باریک و کولون منجر به مدفوع باحجم بالای مایع می شودکه دردرمان یبوست حادمصرف می شود.

آنتاگونیست های گیرنده اوپیوئید

مانندمتیل نالتروکسانو آلوی موپان

با کاهش تحریک روده منجر به ترانزیت طولانی مدت شده وباعث افزایش جذب آب مدفوع ویبوست می گردد.
استفاده ازاین دسته برای درمان دردبعدازجراحی هاست.

آگونیست های گیرنده سروتونین

شامل تگاسرود و پروکالوپراید
موجب افزایش قابل توجهی در حرکات روده در مقایسه بادارو نماشده است.
نیاز به تحقیق بیشتر است.

عوامل ضد اسهال

عوامل ضداسهال برای کنترل اسهال مزمن ناشی از شرایطی مثل سندروم روده تحریک پذیر(IBS)یا بیماری التهابی روده(IBD) استفاده می شود.

این دارو ها نبایددربیماران با اسهال خونی،سمیت سیستمیک،به علت خطربدترشدن شرایط زمینه،استفاده شوند.
شامل:

1.آگونیست های اوپیوئید
2.رزین های متصل شونده به نمک صفرا
3.اکترئوتاید
آگونیست های اوپیوئید

از طریق مهارپیش سیناپسی اعصاب کولینرژیک درشبکه های زیرمخاطی و میانتریک منجر به:
افزایش زمان حرکت کولونی و جذب آب مدفوع می شوند.
حرکات توده ای کولون و رفلکس گاستروکولیک را می کاهند.
داروهای این دسته شامل:لوپرامیدو دیفنوکسیلاتاست.

رزین های متصل شونده به نمک صفرا

نمک های صفراوی کونژوگه به طور طبیعی درایلئوم انتهایی جذب می شوند.بیماری ایلئوم انتهایی(مانندبیماری کورن)یاخارج

جراحی، منجربه سوء جذب نمک های صفراوی می شوند،که ممکن است سبب اسهال ترشحی کولونی شوند.

شامل کلستیرامین،کلستیپولو کلسولامکه ممکن است اسهال ایجاد شده توسط اسید های صفراوی بیش ازحددرمدفوع را کاهش دهد.

این فرآورده ها به صورت پودروقرص موجودبوده
می توان آنهاراروزانه3-1مرتبه قبل ازوعده های غذایی مصرف نمود.
اثرات جانبی شامل:نفخ، بادکردن شکم،یبوست وتراکم مدفوع است.

ادامه مطلب را بادانلود فایل پیوستی مشاهده کنید: