تریاژ( طبقه بندی کردن مصدوم )چیست؟

تریاژ( طبقه بندی کردن مصدوم )چیست؟

فرمت: pdf  تعداد صفحات:17

واژه تریاژ اولین بار توسط یکی از پزشکان ارتش ناپلئون به نام دومینیک جان لرِی

واژه تریاژ اولین بار توسط یکی از پزشکان ارتش ناپلئون به نام دومینیک جان لری برای طبقه بندی سربازان مصدوم جنگ به کار برده شد .این جراح فرانسوی در فاصله بین سالهای1815تا 1797 درارتش ناپلئونخدمت کردو به دلیل خدماتش لقب بارون گرفت.
در دهه دوم قرن بیستم همزمان با بیمارستان مدارشدن خدمات درمانی مداوای بیماران به سمت تخصصی شدن پیش رفت.

در دهه 60 اتاقهای اورژانس بیمارستانها به بخشهای اورژانس تبدیل شدو لزوم طبقه بندی بیماران ازاوایل دهه 70 مورد بحث قرار گرفت وباعث شد واژه تریاژ یک بار دیگر به عنوان پاسخی برای مشکل دامپینگ در بخش اورژانس مطرح شود.

تریاژ در صحنه حادثه:

1. ابتدایی: توسط افراد محلی هدف علامت گذاری منطقه.
2. اولیه: به روش استارتSTART
3. تریاژ ثانویه: به روشSAVEبا هدف اولویت بندی موارد انتقال بیماران

هدف از تریاژ در صحنه حادثه:

یافتن بیماران پرمخاطره و انجام اقدامات درمانی لازم در اسرع وقت

• تعیین اولویت انتقال مصدومین
• تعیین نحوه انتقال
• تعیین مقصد و نوع تخصصهای مورد نیاز

نحوه اعلام تریاژ در صحنه

• استفاده از کارتهای مخصوص حاوی اطلاعات مصدوم، زمان تریاژ، علایم حیاتی و فوریت انتقال سیستمSTART برای بالغین توصیه می شود ومی تواند برای کودکانی که سن بالاتر از 8 سال ووزن بیشتر از 45 کیلو گرم داشته باشند مورد استفاده قرار گیرد.

بخاطر داشته باشید تریاژSTARTبطور اولیه برای دسته بندی ابتدایی بیماران جهت اولویت انتقال به بخش تریاژ انجام می شود تکمیل تریاژ برای هر بیمار نباید بیش از 30 ثانیه طول بکشدچهار مقوله ابتدایی که در تریاژ استارت مورد ارزیابی قرار می گیرند وبه آسانی با کلمهARPM بخاطر آورده می شوند عبارتند از:

1. Ability توانایی بلند شدن وراه رفتن(بیماران سرپایی)
2. Respiratory status وضعیت تنفسی
3. Perfusion status وضعیت خونرسانی
4. Mentat status وضعیت هوشیاری

توانایی راه رفتن

با شروع تریاژ اولیه بیماران هر بیماری که از پیش در صحنه حادثه را رفته است وافرادی که بنظر میاید قادر به راه رفتن هستند باید ارزیابی شده وبه محل امنی انتقال داده شوند هر بیماری که قادربه راه رفتن باشد علیرغم آسیبهایی که دیده باید در آغاز اولویت پایین تر ودر دسته سبز قرار گیرداین افراد را محلی منتقل کنید واجازه ندهید در صحنه حادثه راه بروند.

تنفس

ارزیابی بیمارانی را که راه نمیروند با نگاه کردن گوش کردن و احساس تلاش تنفسی شروع کنید اگر بیمار نفس می کشد وسرعت تنفس او از 30 بار در دقیقه بیشتر است به او برچسب قرمز زده به سمت بیمار بعدی بروید اگر تنفس کمتر از 30 بار در دقیقه دارد خونرسانی را ارزیابی کنید اگر درارزیابی هیچگونه تنفسی وجود ندارد راه هوایی بیمار را باز کنید با باز کردن راه هوایی اگر بیمار نفس کشیدن را آغاز نمود سرعت تنفس را مشخص کنید .

اگر سرعت تنفس از 30 بار در دقیقه بیشتر است بر چسب قرمز بزنید وبه سمت مریض بعدی برویداگر سرعت تنفس کمتر از 30 تا ست ودر حال نفس کشیدن وضعیت خونرسانی را ارزیابی کنید اگرنفسها کم عمق و ناکافی است و به کمک نیاز دارد بر چسب قرمز زده و به سمت مریض بعدی برویداگر راه هوایی بیماری را باز می کنید که تنفس نمی کند و هیچ نوع تلاش تنفسی ندارد بر چسب سیاه(مرده) بزنید و به سمت مریض بعدی بروید.

خونرسانی

وضعیت خونرسانی با ارزیابی زمان پر شدن مجدد مویرگی ونبض رادیال مشخص می شود اگر پرشدن زمان مویرگی کمتر از 2 ثانیه و نبض رادیال مو جود باشد ارزیابی عصبی را انجام دهید اگر زمان پر شدن مجدد مویرگ بیشتر از 2 ثانیه باشد یا نبض رادیال وجود نداشته اشد به بیمار بر چسب قرمززده و به سمت مریض بعدی بروید بخاطر داشته باشید که زمان پر شدن 2 ثانیه ای تابع فاکتورهای بسیاری است که عبارتند از سن ، جنس و ملاحظات محیطی ؛ بنابر این نبض رادیال ممکن است شاخص بهتری برای ارزیابی خونرسانی باشد .

وضعیت هوشیاری

آخرین جزئی که ارزیابی می شود وضعیت روانی یا عصبی بیمار است در این زمان اگر در حال بررسی وضعیت روانی هستید بیمار باید سرعت تنفس کمتر از 30 باردردقیقه با تنفس مناسب نبض رادیال وسرعت پر شدن مویرگی کمتر از 2 ثانیه داشته باشد از بیمار بخواهید انگشتان دست شما رافشار دهد اگر بیمار از دستور شما اطاعت می کند به وی بر چسب زرد زده و به سمت مریض بعدی بروید اگر بیمار هوشیار نیست از دستورات اطاعت نمی کند یا اصلا واکنشی نشان نمی دهد به وی برچسب قرمز بزنید وبه سمت مریض بعدی بروید .

معنی رنگ های تریاژ

رنگ قرمز:خطر مرگ و نیاز به مراقبت فوری و انتقال آنی( تنفس خود به خودی پس از باز کردن راه هوایی-سرعت تنفس بیش از 30 بار در دقیقه – سرعت پر شدن مویرگ بیش از 2 ثانیه از دستورات اطاعت نمی کند.

رنگ زرد:انتقال تاخیری (برای انتقال مصدوم تا یک ساعت می توان تاخیر کرد) مراقبت اورژانسی وانتقال
تأخیری (قادر به راه رفتن نیست – سرعت تنفس کمتر از 30 بار در دقیقه سرعت پر شدن مویرگ کمتر از 2 ثانیه-از دستورات اطاعت می کند.

رنگ سبز: آسیب های خفیف و آسیب دیدگان سرپایی(برای انتقال مصدوم تا سه ساعت می توان تاخیر کرد.

رنگ سیاه:آسیب های منجربه مرگ یاکشنده (نفس نمی کشد)

نکات قابل توجه در تریاژ

1. صحنه از نظر ایمنی کنترل شود.
2. صحنه از نظر تعداد آسیب دیدگان شدت حادثه و صدمات وارده بررسی گردد.
3. در صورت امکان نیروی کمکی درخواست شود.
4. محل های تریاژ و نوارهای رنگی وکارت های مربوطه آماده شود.
5. آسیب دیدگان طبق دستور العمل دسته بندی شوند و افراد قرار داده شده در دسته سبز به محل امن منتقل شوند.
6. حداکثر زمان کنترل هر آسیب دیده بیش از 36 ثانیه نباشد.

تفاوتهای تریاژ کودکان با افراد بالغ

• عدم توانایی بیان درست مشکلات خود
• دشواری معاینه
• تریاژ به روش سه سطحیSAVE A CHILD یا به روش 5 سطحی
• معیارAVPU جهت سنجش سریع سطح هوشیاری

تریاژ در شرایط خاص

• حوادث هسته ای : ابتدا درمان فوری انجام می شود و سپس آلودگی زدایی
• برق گرفتگی و صاعقه زدگی : تریاژ معکوس (در اولویت بالاتری قرار دارند)
• خانم باردار : مراقبت از مادر – محافظت از جنین (ملاک ارزیابی برای تریاژ وضعیت مادراست)از 24 هفته به بعد جنین قابل نگهداشتن است .
• سوختگی : شدت، وسعت،محل و نوع سوختگی/شرایط پایه بیمار

آشنایی با انواع تریاژ

به این ترتیب در دهه هشتم قرن 20 ،تریاژ 3 سطحی(Emergent,urgent,nonurgent)مطرح و به میزان قابل توجهی مورد استقبال قرار گرفت . به موازات بکارگیری تریاژ 3 سطحی،تحقیقات تریاژ در استرالیا که در دهه 70 شروع شده بود با پایان نامه دکتر فیتز جرالد و مطرحشدن تریاژ 5 سطحی به اوج رسید و منجر به بکارگیری این سیستم از سال 1989 شد . از آن پس سیستمهای 5 سطحی دیگری از تریاژ مانند سیستم منچستر و سیستم کانادایی ابداع و بکار گرفته شد.

علت ایجاد سیستم تریاژ در بیمارستان

• تغییر سیستم بهداشت و درمان
• شلوغی بیش از حد اورژانسها
• تغییر سیستم آموزشی و کار پزشکان
• ایجاد رشته تخصصی طب اورژانس
• افزایش تعداد پزشکان متخصص
• استفاده بیماران سرپایی از اورژانس

ادامه مطلب رابادانلود فایل پیوستی مشاهده کنید: