باربیتورات ها (تیوپنتال سدیم)

باربیتورات ها (تیوپنتال سدیم)

فرمت: pdf  تعداد صفحات:7

نسدونال ( پنتوتال ، تیوپنتال)

نام ژنریک : سدیم تیوپنتال

نام تجاری : پنتوتال – نسدونال

فرمولاسیون : این دارو ازدسته داروھای باربیتوراتھا است.

ویالھای این دارو به شکل 2500،1000،500 میلی گرمی است.

متابولیسم:

نیمه عمر دارو 11.5 ساعت است . در کبد متابولیزه شده و به متابولیت ھا و مقداری ھم تغییرنیافته از کلیه دفع می شود.75-85 درصد با آلبومین باند شده و اگر بیمار ھایپوآلبومینی داشته باشد ، بیمار سریعتر بیھوش می شود و در نتیجه باید داروی کم تری بگیرد.
اگرpHخون بالا باشد داروی کم تری با پروتیین باند شده و قدرت دارو بیشتر می گردد.
با ھایپرونتیلاسیون آلکالوز ایجاد شده و اثر دارو بیشتر می شود.

دوز:

به طور معمول دوز آن mg/kg 3-5 در افراد پیر و مسن دوز دارو mg/kg 3-2.5 است.
دوز مورد استفاده در کودکان 6mg/kg است.

اثرات:

1.عصبی مرکزی :

حدود 30 ثانیه پس از تزریق سبب بیھوشی شده و بیشترین اثر را روی سیستم عصبی مرکزی دارد و سبب کاھش رفلکس طناب نخاعی شده و اثر ھیپنوتیک خوبی دارد. باربیتورات ھا وازوکنستراکتور(منقبض کننده ) ھای قوی مغزی ھستند که سبب کاھش قابل پیش بینی در جریان خون مغزی (CBF)،حجم خون مغزی (CVF) و فشار داخل جمجمه (ICP) می شوند در نتیجه آن ھا میزانCMRO2 را به صورت وابسته به دوز کاھش داده .
تا حدی که نھایتا EEG به صورت خط صاف در می آید.
یک EEG ایزوالکتریک (خط صاف) بیانگر حداکثر کاھش درCMRO2است.

توانایی باربیتورات ھا در کاھش CMRO2، ،ICP وآن ھا را تبدیل به یک انتخاب مفید در بیماران با ضایعات داخل جمجمه ای فراگیر می کند.باربیتورات ھا ممکن است سبب محافظت عصبی دربرابر ایسکمی مغزی فوکال شوند اما احتمالا دربرابر ایسکمی گلوبال(ایست قلبی)اثربخشی خاصی ندارند.

باربیتورات ھا عروق مغزی راتنگ(وازوکنستریکه) و عروق محیطی را گشاد(وازودیلاته) می کنند که این امر سبب افت فشار خون و جمع شدن خون در اندام ھای تحتانی می شود.
نسدونال یک داروی ضد تشنج نیز است .
نسدونال سبب افزایش تحریک پذیری اعصاب پاراسمپاتیک در حلق می شود.
باربیتورات ھا مراکز تھویه ای بصل النخاع را تضعیف می کنند که به شکل کاھش در پاسخ به تجمعCO2می باشد.

رفلکس ھای حنجره و سرفه با باربیتورات ھا در دوز اینداکشن تضعیف نمی شود،یعنی تحریک راه ھوایی یا تراشه (گذاشتن اروی)در صورتی که رفلکس ھا مھار نشده باشند،اسپاسم حنجره یا برونش را باعث می شود.
باربیتورات ھا ضد درد(آنالژزیک)نیستند،ممکن است حتی سبب کاھش دامنه درد شوند.

2.قلب و عروق :

سبب کاھش قدرت انقباضی قلب (اینوتروپ منفی)، کاھش مقاومت عروق محیطی شده و در نتیجه باعث کاھش فشار خون می شود.این کاھش فشار خون بعث فعال شدن گیرنده ھای فشاری (بارورسپتورھا) شده که با تاکی کارد کردن بیمار تا حدی سبب جبران فشار کاھش یافته می شوند.(تاکی کاردی رفلکسی)
افت فشار خون در بیماران ھیپوولمیک و یا بیمارانی که داروی مخدر گرفته اند ، شدیدتر است .

نکته:

در واقع کاھش شدید در فشار خون سیستمیک به دنبال تزریق باربیتورات ھا به بیماران با ھایپوولمی،تامپوناد قلبی،کاردیومیوپاتی،بیماری عروق کرونر یا بیماری دریچه ای قلب به دلیل جبران محدود اثرات وازودیلاتاسیون محیطی در این بیماران محتمل خواھد بود و احتیاط لازم است.

3.تنفسی :

سبب دپرسیون تنفسی می شود ، چون مغر در حالت عادی به فشار دی اکسید کربن شریانی حساس است و تیوپنتال سبب کاھش حساسیت مغز به فشاردی اکسید کربن شریانی می شود ، که حتی ممکن است باعث آپنه نیز شود .
باربیتوراتھا از طریق کاھش در حجم جاری و تعدادتنفس،سبب کاھش تھویه ی دقیقه ای می شوند.

4.رحم :

در دوز عادی اثری بر روی رحم نداشته ولی در دوز بالا سبب کاھش تن رحم می شود. نسدونال از جفت عبور کرده و سبب دپرسیون تنفسی نوزاد می شود.
اگر نسدونال با دوز4mg/kg یا کمتر داده شود سبب تضعیف تنفسی نوزاد نمی شود اما با دوز 8mg/kg دپرسیون دپرسیون تنفسی در نوزاد را باعث می شود.

5.چشم:

فشار داخل چشمی را نسبت به پروپفول کمترکاھش می دھد . سبب گشادی مردمک شده ولی بعدا باعث تنگ شدن مردمک می شود.

عوارض جانبی:

تزریق تصادفی باربیتورات ھا به داخل شریان سبب درد بسیار شدید و وازوکنستراکشن شده که غالبا منجر به آسیب بافتی شدید شامل گانگرن می شود.درمان تھاجمی در راستای ریورس کردن وازوکنستراکشن(تجویز پاپاورین،لیدوکایین و پروکایین،ھپارین) جھت حفظ پرفیوژن و کاھش غلظت دارو عموما به وسیله ترقیق می باشد.
رویکرد ھای درمانی شامل بلوک سیستم عصبی سمپاتیک(بلوک گانگلیون ستاره ای) در اندام درگیر است.
تشکیل کریستال باربیتورات ھا در وریدھا به علت قطر بیشتر نسبت به شریان ھاخطر کمتری دارد.

تزریق تصادفی زیرجلدی(اکستراوازیشن) باربیتورات ھا سبب التھاب بافت ھای لوکال شده که این امر اھمیت استفاده از غلظت ھای رقیق باربیتوراتھا (2.5 درصدتیوپنتال و1 درصد متوھگزیتال)را گوشزد می کند.

در صورت بروز اکستراوازیشن از5تا10 سی سی لیدوکایین0/5 جھت تزریق لوکال در بافت ھا به منظور کاستن از غلظت باربیتورات ھا استفاده می شود.
باربیتورات ھا گاھا ھیستامین ریلیز ھستند و سبب واکنش ھای آلرژیک تھدید کننده حیات با نسبت یک در سی ھزار می شوند.

مصارف بالینی:

القای سریع وریدی بیھوشی
درمان ICP فزایش یافته با برقراری محافظت عصبی در برابر ایسکمی مغزی فوکال.

نکته:به دلیل نیمه عمر و ریکاوری طولانی باربیتورات ھا انفوزیون مداوم وریدی آن ھا به ندرت جھت نگھداری بیھوشی به کار می رود.

نکاتی مھم و کاربردی در مورد باربیتورات ھا(تیوپنتال سدیم.متوھگزیتال)

تزریق دوز اینداکشن باربیتورات ھا سبب القای بیھوشی کمتر از 30 ثانیه می شود.
بیمار ممکن است طعم سیر یا پیاز طی القای بیھوشی در دھان احساس کند.
تجویز رکتال یک باربیتورات مانند متوھگزیتال( بیست تا سی میلیگرم/کیلوگرم) ممکن است.
برای تسھیل القای بیھوشی در اطفال بدون ھمکاری مناسب و افراد با مشکلات روانی شود.

مصرف باربیتورات ھا در بیماران با پورفیری حاد(نوعی مشکل پوستی) کنرااندیکه است.

متو ھگزیتال یک انتخاب رایج در بیھوشی جھت الکتروکانوالسیو تراپی (ECT) به دلیل فعال کردن کانون ھای تشنجی است.
ECT ھمان شوک درمانی است.

ادامه مطلب رابادانلود فایل پیوستی مشاهده کنید: