اکولوژی روده ای

اکولوژی روده ای

فرمت: pdf  تعداد صفحات:12

اثرات متقابل بسیار پیچیده ای در بین ترکیبات اکولوژی روده ای شامل آناتومی روده ای میزبان، جمعیت میکروبی روده ای، و تغذیه حیوان وجود دارد. نواحی تشریحی دستگاه گوارش میتواند بر اساس نوع و فعالیت سلولی شناسایی شده که شامل لایه سلولی پوششی، پارین مخاط ، عضلات، ترکیبات معمول سیستم ایمنی، و لایه مخاطی میباشد. جمعیت میکروبی اصولاً شامل باکتری هاست که میتواند به جمعیت های مضر و هم سفره(هم غذا) طبقه بندی شود. جمعیت های مضر ممکن است موجب بروز عفونت، فساد روده ای و تولید سموم شوند.جمعیت های همسفره ممکن است موجب تولید ویتامین، تحریک سیستم ایمنی از طریق روشهای غیربیماریزا، ومهار جوامع باکتریایی مضر شوند. تغذیه یک حیوان میتواند به طور مستقیم و غیرمستقیم هر کدام از ترکیبات مذکور را تحت تأثیر قرار داده و در نتیجه، سلامتی و عملکرد حیوان را به طور قابل ملاحظه ای متأثر سازد. یک درك جامعی از این اثرات متقابل ابزارهایی را فراهم خواهد کرد که توسط آنها سلامت و عملکرد حیوان رامیتوان به حداکثر رساند، و در عین حال استفاده از عوامل دارویی و دفع مواد مغذی به حداقل برسد.

تعریف مسأله

دستگاه گوارش شامل سلولهای بسیار سازماندهی شده، بافت عروقی و پیوندی، که به عنوان یکی از بزرگترین مؤلفه های سیستم ایمنی و سطح اصلی ای که از طریق آن مواد مغذی و ماکرومولکولها وارد بدن میشوند، عمل میکند. دستگاه گوارش دائماً در معرض مواد خورده شده شامل ترکیبات غذایی و میکروارگانیسمها قرار دارد، ویک رابطه پیچیده باورنکردنی بین این ورودی ها و بافت میزبان وجود دارد. مواد مغذی ضروری بایستی هضم وجذب شوند تا سلامتی دستگاه گوارش با جلوگیری از مواجهه با بیماری حفظ شود.

آناتومی رودهای میزبان

دستگاه گوارش پرندگان از نظر آناتومی میتواند به زیربخشهایی تقسیم شود ( شامل نوك، مری، چینه دان،پیشرمعده، سنگدان، روده کوچک و روده بزرگ و سکوم). از بین همۀ این بخشها، روده کوچک مهمترین بخش در زمینۀ هضم ترکیبات غذایی و جذب مواد مغذی میباشد، روده بزرگ و سکوم نواحی بسیار مهمی برای کلنی شدن میکروبی هستند. بنابراین، این مقاله بیشتر بر روی این نواحی از دستگاه گوارش در مقایسه با نواحی جلویی تر تمرکز دارد.در بین بخشهای مختلف دستگاه گوارش، 5 ناحیه عمده میتواند بر اساس نوع سلول و فعالیت شناسایی شود.این نواحی شامل لایه سلولی پوششی، پارین مخاط، ناحیه عضلانی اساسی، ترکیبات معمول سیستم ایمنی، ولایه مخاطی میباشند. اولین ناحیه عمده، لایه سلولی لامینال روده است که از یک لایه منفرد از سلولهای پوششی ستونی که سلولهاي جذب کننده اولیه روده (انتروسیتها) هستند، تشکیل میشود. به علاوه، سلولهای گابلت (گلیکوپروتئینهای موسینی را ترشح میکنند)، سلولهای درونریز یا اندوکرین(هورمونها و نوروپپتیدها راترشح میکنند)، سلولهایM،و لوکوسیت های داخل بافت پوششی( لنفوسیتهایCD8+ Tو سلولهای کشنده طبیعی) میتوانند در ناحیه بافت پوششی یافت شوند. این سلولها درون قالب های (پرزه ای) انگشتی شکل مشخص سازماندهی میشوند که سطح وسیع موردنیاز برای جذب مطلوب مواد مغذی را فراهم میکند، حفرات لیبرکان در پایه پرزها محل اولیه برای تکثیر و تمایز انتروسیتهای جدید میباشند. میزان تکثیر انتروسیتها وابسته به سن بوده، که در زمان هچ در بیشترین سطح خود میباشد و در پرندگان بالغ کاهش مییابد. برخلاف پستانداران که تکثیر انتروسیتها در آنها تنها در حفرات صورت میگیرد، در پرندگان این کار هم در نواحی حفره ای و هم درنواحی پرزی انجام میشود. نسبت سلولهای تکثیر شونده در روده حدود 50 % در نواحی حفرهای ( 72 ساعت پس از هچ) و 10 تا 20 % در نواحی پرزی (کمترین میزان در دوازدهه، 108 ساعت پس از هچ) میباشد. ناحیه عمده دوم، و تنها بافت پوششی اساسی داخل هر پرز، پارین مخاطی است [یک شبکه ساختاری که بافت پوششی راتثبیت کرده و شامل فیبرهای عصبی و همچنین میزان بالایی از سلولهای ایمنی به انضمام سلولهای پلاسمایی (ترشح کنندهIgA)،لنفوسیتهایT (که به طورکاملCD4)،ماکروفاژها،ائوزینوفیل ها،سلول ماست، وسلولهای دندریتی میباشد].

ناحیه عمده سوم دستگاه گوارش از ترکیبات سیستم ایمنی که داخل پارین مخاطی یافت میشوند و همچنین نواحی زیر روده بند را شامل شده که از بافتهای لنفوئیدی متراکم و لکه های پیر حاوی لنفوسیتهایBوT(CD4وCD8)تشکیل میشود. این بافتهای لنفوئیدی مشابه با گره های (غده های) لنفی هستند ولی کپسول (پوشش)، لایه داخلی یا مجرای لنفی آورانی ندارند. لایه عضلانی ، پایۀ هر کدام از این نواحی بوده و حمایت ساختاری و تحرك را در طول دستگاه گوارش موجب میشود.

آخرین ناحیه از دستگاه گوارش لایه مخاطی است که سطح بافت پوششی روده را پوشانده و روانسازی 10 بافت پوششی را موجب شده، و آن را در برابر تجزیه آنزیمی بافته ای میزبان (اوتو و آلوآنزیمها) محافظت کرده، و یک سد انتشاری را فراهم میکند که به طور کلی در برابر مواد مغذی قابل نفوذ ولی در برابر ماکرومولکولهاغیرقابل نفوذ میباشد. لایه مخاطی نیز نقش مهمی را در بافت لنفوئیدی مرتبط با روده بازی می کند(GALT)،اجازه تثبیت باکتریها را داده و سوبسترایی را برای تخمیر باکتریایی فراهم می کند. تحقیقات پیشنهاد میکند که ترکیب و توزیع مخاطی در بین گونه های حیوانات مطالعه شده متفاوت می باشد .

در کل،بیشترین ضخامت لایه مخاطی در نواحی معدی (احتمالاً حیوان میزبان را در برابر محیط اسیدی و پروتئولیتیک محافظت میکند) و در نواحی روده ای (جایی که بیشترین میزان جمعیت های میکروبی وجود دارد) است . به خصوص در طیور، بیشترین تولید موسین در پیش معده و روده کوچک صورت گرفته و بالاترین سطح موسین درروده کوچک (تعیین شده با تکنیک های رنگ آمیزی)، در نواحی انتهایی موجود است.

لایه مخاطی از پروتئین های موسین ساخته میشود که توسط سلولهای گابلت موجود در لایه پوششی دستگاه گوارش گلایکوسیلات و ترشح میشود (بیشتر از موسین باند شده به غشاء). اندازه پروتئین های موسین از حدود 1500 تا 4500 اسید آمینه متغیر بوده و به شاخه های اولیگوساکاریدی شامل N_استیل گالاکتوز آمین، N_استیل گلوکز آمین، گالاکتوز، فوکوز، یا اسید سیالیک متصل میباشد. نوع کربوهیدرات پیوندی است که تعیین میکند که موسین به عنوان موسین خنثی یا اسیدی (طبقه بندی بیشتر به سولفو یا سیالوموسین) طبقه بندی شود و میتواند ویژگیهای فیزیکی موسین شامل سختی، مقاومت پروتئازی، و ویسکوزیته را تحت تأثیر قرار دهد.

ادامه مطلب رابادانلود فایل پیوستی مشاهده کنید: